Oysa ki!

Oysa ki!

Sen, hiç sevmemişsin galiba beni.
Sevseydin eğer, çekip gitmezdin öylece.
Sevseydin eğer, ardın sıra yalnızlığı bırakmazdın bana böyle.
Oysa ki ne çok sevmiştim seni,
Baktığım her yüzde sen, duyduğum her seste sen vardın.

Görmüyorda insan bir başkasını.
Bir cam kırığı gibi battın yüreğime,
An geldi, ezip geçtin bir hain gibi.
Sanki, düşmanın görüyordun beni.
Oysa ki ne çok sevmiştim seni,
Soluduğum havada sen, içtiğim suda sen vardın.

İnsan çekip gitmelere alışıyorda,
Nasıl yüreğin dayanıyor,
Bir başkasıyla, karşıma çıkmaya.
Hiç mi sızlamıyor için,
Hiç mi sevmedin,
Hiç mi gönül vermedin?
Oysa ki ne çok sevmiştim seni,
Uykularımda rüyalarımdın sen, gündüz odama vuran güneşim.

Şimdi, rahat mısın başka ellerde?
Bende bulamadığın huzuru buldun mu?
Beni sorarsan, sevmiyorum artık seni.
Gönlün rahat olsun yabancı ellerde,
Aramıyorum da artık, düşünmüyorum da.
Bir gün kan ağlayacak olursan benim uğruma,
Boş ver, ağlama.
Yine de, yine de kıyamıyorum sana.
Oysa ki, sevmiyorum artık seni.
Nefret bile edemiyorum,
Öylesine hissizim ki şimdi.
Aslında acımıyorum da sana,
İyisi mi, ağlamak istiyorsan,
Kan dökülene kadar ağla.
Sen ağla ki, benim yıllarım rahatlasın,
Ağladığını duydukça.

Verdiğin acıların hesabını sordukça hayat,
Yaşattığın o karanlık anların acısını çektikçe sen,
Ben rahat uyuyacağım yatağımda.
Suskunluğumu koruyacağım yine yaşananlara.
Eğer bu gün de sabah olacaksa,
Selamlar olsun,
Yine sensiz uyandığım o mutlu sabaha..

*.Cem KAMALI.*