Kırık Umutlar

Kırık Umutlar

Yüreğimde bir sızı var,
İnceden bir yağmur yağıyor.
Gözlerimde biriken yaşlar.
Umudun kırık dökük kalıntıları, biraz da olsa teselli ediyor.

Günleri ağlamaklı yaşıyor gözlerim.
Ne hayatın elinden tutuyor ellerim,
Ne de koşmaya mecalim var,
Kanıyor dizlerim.

Bir çocuk gibi ürkek,
Bir kuş gibi çırpıntı dolu kalbim.
Susuz kaldığım vakitler de oluyor,
Bir sevda yangınından kalma yaralarımda.
İçin için acıtıyor,
Ne kapanıyor ne de kabuk bağlıyor.
Hani hergün biraz daha derinleşiyor sanki,
Battıkça hayatın iğneleri.

Izdırap, acı, öfke ve keder dolu bakışlar var şimdi.
Nefret kokan yaşlar döküyorum yatağımda.
Yorganaltı ağlamalarım boy gösteriyor aykaranlığında.
Solgunluk yüzümde kalıyor,
Gülümsemelerim hep bir hatıra.

Bir kaç fotoğraf karesinde bırakmış gibiyim mutluluğu.
Sanki uzaklarda bir yerde unutmuşum umudumu.
Az da olsa, kırıntısıda olsa vardı gözlerime ışık yakan umutlar.
Umutlar tükenmiş,
Gözlerim görür olmuş sonsuzu.
Cehennem misali bu şehir,
Yakmış, kavurmuş umudumu, mutluluğumu..

*.Cem Kamalı.*